ين نشريه با بيان اينكه توان زيردريايي هاي نظامي ايران همچنان ناشناخته است، به بررسي انواع زيردريايي هاي توليد ايران پرداخت و نوشت: روسيه در سال ۱۹۹۶ پذيرفت فروش زيردريايي هاي نوع «كيلو» را متوقف كند و همين مساله باعث شد تا تهران خود به توليد زيردريايي مبادرت ورزد. ايران ۳ نوع زيردريايي طراحي و توليد كرده است. ايراني ها پس از ۱۰سال آزمون و خطا توانستند ۷ ماه پيش زيردريايي هاي نوع «قادر» را توليد كنند كه مي تواند تا ۱۰۰تن را جابجا كند. ايران در حال حاضر ۱۲فروند از اين نوع زيردريايي را در اختيار دارد. اين زيردريايي ها تا حدودي شبيه به «كيلو» روسي هستند.
اما برخي تحليل گران نظامي، زيردريايي هاي قادر را بسيار شبيه زيردريايي هاي «كوسموس SX-۵۰۶B» ايتاليايي مي دانند. توان جابجايي زيردريايي SX-۵۰۶B ۱۰۰ تن است. تصاوير منتشر شده از آن نشان مي دهد كه مي توان اين زيردريايي را به دو لوله اژدرافكن تجهيز كرد.
اين گزارش مي افزايد: ايران همچنين ۵ زيردريايي بزرگ تر، از نوع «نهنگ» دارد كه ظرفيت جابجايي آنها ۵۰۰ تن است. اين زيردريايي ها بسيار شبيه به زيردريايي هاي U-۲۰۶ آلماني هستند كه براي عمليات در آب هاي نه چندان عميق درياي بالتيك ساخته شده بودند. اندازه U- ۲۰۶ اين امكان را مي دهد تا بتواند ۸ اژدر را حمل كند ولي نسخه ايراني آن چندان ديده نشده است.
كورلوب مي افزايد: ايران اكنون در حال توليد نوع سوم زيردريايي هاست. ساخت زيردريايي «قائم» در سال ۲۰۰۸ آغاز شده است. اين زيردريايي توان جابجايي ۱۰۰۰ تن را دارد و به اندازه كافي بزرگ است تا بتواند لوله هاي اژدرافكن به همراه مهمات آنها را حمل كند. اين در واقع مدلي است كه جايگزين نوع «كيلو» روسي خواهد شد. زيردريايي هاي ايران از نوع «كيلو» مهم ترين تهديد محسوب مي شود.
شعاع عملياتي اين زيردريايي هاي ۲۳۰۰ تني به راحتي مي تواند كل اقيانوس هند را پوشش دهد. اين نوع زيردريايي قادر است تا ۶ لوله اژدرافكن ۵۳۳ ميليمتري و ۱۸اژدر يا ۲۴مين را حمل كند. اين زيردريايي به مانند يك دشمن واقعي شناخته مي شود و مي تواند تا ۴۵ روز در دريا بماند.
نظرات شما عزیزان:
|